Pandemiye Feminist Bir Tepki (2) çeviren: Pınar Fidan
KÖKLÜ İTTİFAK, ULUSLARARASI DAYANIŞMA
Uluslararası Kadın İttifakı
Köklü kadın örgütlerinin uluslararası bir ittifakı olan Uluslararası Kadın İttifakı, üyelerinin COVID-19’un ortaya çıkardığı ve yoğunlaştırdığı tüm çelişkilerle savaştığına tanık oldu. Aileler üzerindeki istihdam ve geçim sağlama baskısı arttıkça ve kadınlar kendilerine şiddet uygulayan eşleriyle eve hapsedildikçe, kadına yönelik devlet ve ev içi şiddet bir salgın boyutuna ulaştı.
Aynı zamanda kadınlar, okulların ve kamu hizmetlerinin askıya alınmasıyla aile, çocuk ve yaşlı akrabalarının bakımını üstlenerek, görülmeyen üretici emek yükünü ikiye ve üçe katlamaya zorlandı.
COVID-19, İsrail’in planladığı Batı Şeria ve Ürdün Vadisi’nin ilhakı ve Hindistan’ın artan Keşmir işgali dahil, ABD ve müttefikleri gibi emperyalist güçlerin devam eden saldırgan savaşlarına da engel olmadı. Temel sağlık ve eğitim sistemleri zayıflarken, NATO ülkeleri savaşa ve dünyayı bölmenin yeni yollarına hazırlanmak için milyarlarca dolar harcıyor. Bu yerlerde kadınlar direnişin ön saflarında.
Kadınlar için, COVID-19 krizine yanıt olarak askerileştirme, tecavüz, zorla yerinden edilme, toprak gaspı ve Trump, Bolsonaro, Duterte ve Modi gibi otoriterler tarafından teşvik edilen açıkça kadın düşmanı politikalar ve tutumlar yoluyla daha fazla şiddete maruz kalma riski altında olacakları anlamına geliyor. Latin Amerika’da uyuşturucu kaçakçılığı ve maquiladora endüstrileriyle bağlantılı olan kadına yönelik şiddet, kadın cinayeti boyutlarına ulaştı. Bu şiddeti durdurmaya yönelik kampanyalar sınır ötesi koordine ediliyor ve görünürlük kazanıyor.
Aynı zamanda COVID-19, çalışan kadınların toplumda oynadığı kilit rolü ortaya çıkardı.
Güney yarım kürede küçük çiftçiler, özellikle kadınlar, gıda üreticilerinin çoğunluğunu oluşturuyor. COVID-19 kilitlenmeleri, üretken faaliyetlerini engelledi. Kendileri ve gezegen için gıda kıtlığını ve açlığını duyururken, tarım ticaretinin tekelleşmesi hız kesmeden devam ediyor.
Kuzey yarım kürede COVID-19, kadın göçmen işçilerin bakım işçileri olarak ve gıda ve tarımsal üretim ve dağıtımdaki önemli ve ön saflardaki rolünü açıkça ortaya koydu. Göçmen ve mülteci işçiler olarak kötü durumları ve güvencesizlikleri de açığa çıktı ve hapis kuralları altında bile diğer sektörlerden mücadelelere ve dayanışmaya yol açtı.
Bütün bunlar karşısında kadınlar, karşılıklı yardımlaşma, sağlık hizmetleri ve toplum temelli gıda hazırlama ve dağıtım yoluyla mücadelede ilerlemenin yeni yollarını buluyor. IWA – yakında 10. yılını kutlayacak – güçlü uluslararası ittifaklar oluşturmak, daha güçlü dayanışmalar kurmak, analizleri paylaşmak ve kampanyaları paylaşmak için tabandan bağlanıyor.
IWA üyeleri, hem savunuculuk hem de tabandan örgütlenme yoluyla gıda egemenliği mücadelelerinin ön saflarında yer almaktadır. Uluslararası Göçmenler İttifakı ve diğerleriyle el ele, dünya çapında göçmen işçiler için temel koruma ve temel haklar talep eden mücadelelerin koordine edilmesine yardımcı oluyoruz.
COVID-19 krizinin en büyük zorlukları İttifakımızı ileriye taşıyor. İlerici kadın hareketleri, dünya halklarının adalet ve eşitlik mücadelelerinin canlı bir parçası olarak devam ediyor.
The International Women’s Alliance, köklü kadın örgütleri, kurumları, ittifakları, ağları ve bireylerinden oluşan küresel bir ittifaktır.
KOLOMBİYA’DA KADIN HAREKETİ
Blandine Rachel, Halk Kongresi, Kolombiya.
Kolombiya’da, dünyanın birçok yerinde olduğu gibi, salgın ve hükümetin aldığı önlemler, yoksul topluluklar ve kayıt dışı çalışanlar üzerinde ciddi bir etki yarattı. Bu yuvarlak masanın odak noktası kadınların kurtuluş mücadelesine dahil olan kadınlar üzerindeki etkisi olsa da, tüm yoksul kadınların benzer mücadelelerden geçtiğinin altını çizmek gerekir.
Kolombiyalı kadınların çoğunun yaptığı iş ne resmi olarak kabul ediliyor ne de ekonomik olarak karşılanıyor. Salgından kurtulmak için gerekli olan gelir kaynaklarını kaybettikleri için tecridin onlar üzerinde ciddi bir etkisi oldu. Bu kadınlar, çok azı özel sigortayı karşılayabildiği için genellikle kamu sağlık sistemine güveniyor.
On yıldan fazla bir süredir, Kolombiya’nın kamu sağlık sistemi özel bir sistem lehine kesintilere uğradı ve zayıfladı. Bu nedenle, kamu sistemi yüksek kaliteli bakım sağlayamaz ve kamu sistemini kullananlar hastalanırsa daha yüksek risk altındadır.
Kolombiya’daki savaş da tecritler nedeniyle bitmedi. Aslında, birçok organize topluluk, hükümetin durumdan yararlanarak birçok bölgeyi askerileştirmesi nedeniyle çatışmanın daha da kötüleştiğini bildirdi.
Guardias’a – özerk, silahsız, topluluk temelli güvenlik örgütlerine – yönelik saldırılarda gözle görülür bir artış oldu ve sosyal liderlere yönelik suikastların sıklığı da artıyor. Şu anda tepki olarak çok az şey yapılabileceğini bilen askerler tarafından yerli kızlara birkaç tecavüz vakası olmuştur. Pandemiye odaklanılması nedeniyle, şiddetteki bu artış, halkın çok az protestosuyla karşılandı.
Aynı ordu, bu bölgeleri askerileştirme kampanyasında, korona virüsü ülkenin henüz etkilenmemiş uzak bölgelerine getirdi.
Bu etkilere rağmen, kadın kurtuluş hareketleri ve kapitalizme karşı toplumsal hareketler her geçen gün güçleniyor, çünkü mevcut kriz tüm sistemi değiştirme ihtiyacını daha da kanıtlıyor. Bunu yapmanın yolları karmaşıktır.
Kadın hareketi onur yürüyüşüne katıldı – Cauca, Arauca ve Kuzey Doğu bölgesinden başkente doğru yürüyüş. Barınak arayışında birçok kadın, büyük şehirlerin çevresindeki arazileri geri almak için büyük eylemlere de katılıyor.
Halk Kongresi köylüleri, Afro-torunları, yerlileri, kentlileri, işçileri, kadınları ve gençleri Columbia’da bir araya getiriyor. Kongre, eğitim, iletişim ve toplumsal seferberlik yoluyla topraklardaki halk gücünü sağlamlaştırmayı ve ataerkilliğe, kapitalizme, sömürgeciliğe ve emperyalizme karşı enternasyonalist bir alternatif yaratmayı amaçlamaktadır. Columbia’daki Halk Kongresi burada Blandine Rachel tarafından temsil edilmektedir.
DEVRİMCİ BAKIMIN UMUTLU MODLARI
Chia-Hsu Jessica Chang, Lais Gomes Duarte ve
Colectiva Sembrar’dan Vanessa Zettler
Dünyanın dört bir yanındaki kadınlar, kesişen baskı sistemleriyle uğraşmanın yanı sıra, çoğu zaman en savunmasız kişilere bakmak için görünmez emek harcıyorlar. Pandemi, bakım işiyle uğraşan birçok kadının savunmasızlığını daha da kötüleştirirken, eşzamanlı olarak tam da bu konulara odaklanan karşılıklı yardım ağlarını harekete geçirdi. Colectiva Sembrar, COVID-19 dolayısıyla karşılıklı yardımlaşma hikayeleri toplama üzerine olan uluslararası projemizde Brezilya’dan Portekiz’e, Tayvan’a ve ötesine kadar umut verici devrimci bakım modelleri buldu.
Tayvan’da kırsal bir topluluk olan Hsin-Kang’da nüfus büyük ölçüde yaşlanmış ve hanelerinin çoğu fakir köylü aileleridir. Hsin-Kang’da büyüklerin gelip toplandığı ortak bir yemek alanında 60’lı yaşlarında bir kadın, her gün insanlara yemek pişirerek katkıda bulunuyor. Şiddetli romatoid artrit ve sürekli fiziksel ağrıya sahip olmasına rağmen, toplumunda daha yaşlı ve daha savunmasız olanlara destek sağlamada hala ısrar ediyor.
Ön saflarda toplum çalışmasının benzer örnekleri Portekiz Lizbon’da da bulunabilir. Lizbon’daki kadınlar, salgın sırasında savunmasızlığı daha da kötüleşen göçmen kadınları güçlendirmek için çevrimiçi bir platform olan Plataforma Geni’yi oluşturmak için bir araya geldi. Portekiz hükümetinin Lizbon’un tecrit altına alınacağını açıklamasından kısa bir süre sonra, bu kadınlar ücretsiz hukuk ve danışmanlık hizmetleri sunan kadınları bu hizmetlere ihtiyacı olan kadınlarla buluşturan çevrimiçi bir kampanya başlattı.
Platform aynı zamanda, emeği genellikle görünmez, değerinin düşük olduğu ve göz ardı edilen belgesiz, evsiz veya işsiz kadınlar arasında yeniden dağıtmak için para topladı. Plataforma Geni’nin sömürgecilikten arındırıcı feminist pratikleri bize, gücün yeniden dağıtılması üzerine inşa edilmiş ve sömürgeciliği sürdüren ırk, cinsiyet ve milliyet gibi yapısal eşitsizliklerin hüküm sürmeyeceği daha eşitlikçi bir gelecek gösteriyor.
Şimdiye kadar, Tayvan ve Portekiz hükümetleri COVID-19’u nispeten başarılı bir şekilde kontrol altına aldı. Bununla birlikte, Brezilya’daki gibi diğer hükümetler tamamen başarısız oldu ve bakım ağlarını daha da önemli hale getirdi.
Brezilya’da yine bu ağlar kadınlar tarafından yönetiliyor. São Paulo’nun periferisindeki bir sanat kolektifinden gelen Suzi Soares, binlerce aileyi harekete geçirdi. Yine São Paulo’dan Helena Silvestre, daha önce kurduğu bir feminist okul olan Abya Yala’nın gücünü, şehrin çevre ve gecekondu mahallelerindeki çoğunlukla siyahi ve yerli kadınlara maddi, psikolojik ve hukuki destek sağlamak için bir merkez olarak kullandı.
Her durumda, bu karşılıklı bakım çalışması esas olarak kadınlar tarafından yapılır ve genellikle gölgelerde saklı kalır. Yine de bu çalışma, komünal ve daha iyi bir gelecek olasılığını temsil ediyor. Yalnızca görünür hale getirilmemeli, aynı zamanda yeniden dağıtılmalı ve sömürgesizleştirilmelidir.
